การพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษและการเขียนตัวอักษรพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านโนนสงวนสิบเก้าโปร่งวิทยา โดยใช้แบบฝึกทักษะ

Abstract

            บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) พัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษโดยใช้แบบฝึกของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 (2) พัฒนาทักษะการเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กโดยใช้แบบฝึกคัดลายมือของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 (3) เปรียบเทียบผลการทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียนจากการใช้แบบฝึกอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษ เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 และ (4) เปรียบเทียบผลการทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียนจากการใช้แบบฝึกคัดลายมือเพื่อพัฒนาทักษะการเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มเป้าหมายคือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านโนนสงวนสิบเก้าโปร่งวิทยา อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แบบฝึกอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 และ (2) แบบฝึกเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่-พิมพ์เล็กสำหรับระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ที่ใช้สำหรับการทดสอบหลังเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t กรณีกลุ่มตัวอย่างไม่ไม่เป็นอิสระต่อกัน

            โดยผลการวิจัยพบว่า (1) หลังการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษ นักเรียนมีทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษโดยรวมสูงขึ้น (2) หลังการเรียนโดยใช้แบบฝึกเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่-พิมพ์เล็ก นักเรียนมีทักษะการเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กโดยรวมสูงขึ้น (3) ทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 จากการทดสอบก่อนและหลังเรียนโดยใช้แบบฝึก พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยการทดสอบหลังเรียน (x̅ = 16.20) มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าการทดสอบก่อนเรียน (x̅ = 24.60) และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างคะแนนก่อนและหลังเรียน พบว่า คะแนนสอบหลังเรียนของนักเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ (4) ทักษะการเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 จากการทดสอบก่อนและหลังเรียนโดยใช้แบบฝึกคัดลายมือ พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยการทดสอบหลังเรียน (x̅  = 17.60) มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าการทดสอบก่อนเรียน (x̅ = 21.10) และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างคะแนนก่อนและหลังเรียน พบว่า คะแนนสอบหลังเรียนของนักเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

            The objectives of the research were (1) to develop English reading-aloud skills through an English Reading-aloud Exercise for Prathomsuksa 2 students, Ban Non Sa-nguan Sib Klao Prong Wittaya School, Si Bun Rueang District, Nong Bua Lam Phu Province,
(2) to develop English capital letter writing skills through an English Letter Writing Exercise for those students, (3) to compare pretest and posttest scores of those students after learning through an English Reading-aloud Exercise, and (4) to compare pretest and posttest scores of those students after learning through an English Letter Writing Exercise. The instruments used for data collection were comprised of an English Reading-aloud Exercise for Prathomsuksa 2 Students, and an English Letter Writing Exercise for Prathomsuksa 2 Students, including their pretest and posttest versions. The statistics used for data analysis were comprised of percentage, arithmetic mean, standard deviation and t-test for dependent samples.

            The findings of the research were as follows: (1) English reading-aloud skills of those students were found to be overall higher after learning through English Reading-aloud Exercises. (2) English letter writing skills of those students were found to be overall higher after learning through English Letter Writing Exercises. (3) English reading-aloud skills of those students after the pretest and the posttest through English Reading-aloud Exercises were found to be different at a statistically significant level of 0.01. In comparison, the students’ posttest scores were found to be higher than their pretest ones at a statistically significant level of 0.01 (4) English capital letter writing skills of those students after the pretest and the posttest through English Letter Writing Exercises were found to be different at a statistically significant level of 0.01. In comparison, the students’ posttest scores were found to be higher than their pretest ones at a statistically significant level of 0.01.