การนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเพื่อเสริมสร้างการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ของประขาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง
Abstract
การวิจัยเรื่อง การนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเพื่อเสริมสร้างการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาหลักธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนาว่าด้วยการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง 2) เพื่อศึกษาการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง 3) เพื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์หลักการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลางมาประยุกต์ใช้กับสังคมไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยสรุปไดดังนี้
ความสงบสุขร่มเย็น เป็นที่ปรารถนาของมนุษย์ทุกสังคม มนุษย์มาอยู่ร่วมกันเป็นภาคแบบพึ่งพาอาศัยกันโดยมุ่งหวังจะได้รับความคุ้มครองและได้รับประโยชน์จากกันและกัน ประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง มีประชากร 5,000,798 คน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือกัน มีการทำกิจกรรมร่วมกันต่างช่วยกัน พัฒนาถิ่นที่ตนอยู่อาศัยทำให้ถิ่นที่อยู่มีแต่สันติสุข
ทั้งยังได้นำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนามาเสริมสร้างการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ประกอบด้วย หลักอปริหานิยธรรม คือธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม มาเป็นหลักปฏิบัติ หลักสาราณียธรรม คือธรรมที่ส่งเสริมสร้างความสามัคคี มาเป็นหลักแห่งความปรองดองเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หลักสังคหวัตถุ คือธรรมเป็นที่ยึดเหนี่ยวน้ำใจกันเอาไว้ มาเป็นหลักแห่งการอยู่ร่วมกัน
ทั้งนี้เพราะว่าทุกคนมีความสำนึกในความรักชาติ เคารพคำสอนในศาสนา และเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ ถือว่าตนเป็นคนไทย รักผืนแผ่นดินไทย คนไทยทุกคนไม่ว่าเชื้อชาติใด ได้มาอยู่ร่วมกันก็ถือเป็นเพื่อนร่วมชาติเป็นพี่น้องกัน อนึ่งทุกคนมีศาสนาแม้จะแตกต่างกัน แต่ก็มีหลักการเดียวกัน คือทุกศาสนาสอนให้ตนเป็นคนดี มีน้ำใจที่เมตตาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ประกอบอาชีพสุจริต เพื่อสร้างตน สร้างสังคม และสร้างประเทศชาติให้มั่นคง ทุกคนมีความภักดีต่อพระมหากษัตริย์แม้จะเป็นชาวพุทธ แต่ก็ทรงเป็นเอกอัครศาสนูปถัมภก ทรงปกครองไพร่ฟ้าประขาขนด้วยทศพิธราชธรรม เหตุปัจจัยและองค์ประกอบเหล่านี้ ส่งผลให้ประชาชนแม้จะต่างศาสนา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข ซึ่งความประพฤติดังกล่าวสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับสังคมไทยทั่วไปได้เป็นอย่างดี
